Pençeli Paylaşımlar
Pençemiz, 9 ayını doldurdu. 21 günlükken evimize gelmişti. Kızımız Cemre, annesi Pençe'yi beslemeyi reddettiği için alıp eve getirmişti. İyi ki de getirmiş. Şimdi ailemiz 5 kişilik. Pençe de ailemimizin bir üyesi ve biz ona kedi diyenleri nazikçe uyarıyoruz. :)) Çünkü onun da bir adı var. Bir kişiliği var. Beğendiği, beğenmediği şeyler var. İstediği, istemediği şeyler var. Kısacası ailemizin diğer bireyleri gibi o da bir birey bizim için. Onu planlarımıza dahil ediyoruz. Hoşlandığı ortamlarda bulunmasına özen gösteriyoruz. Sadece bir canlı olduğu için bile saygıyı hakediyor ve biz ona hakettiği saygıyı gösteriyoruz. O da bunu hissediyor. Sevildiğini biliyor. Sevgimize ve saygımıza karşılık veriyor. Evet inanın saygımıza da karşılık veriyor. Nasıl ki evdeki bebekler öncelik hakkına sahipse işte bizim Pençe'miz de böyle önceliklere sahip. Biz yemeğimizi yemeden onun karnının doymasını sağlıyoruz. Sonra soframıza oturuyoruz. O da arsızlık yapmıyor, bizim rahatça yemek yememize fırsat tanıyor. Anlayacağınız aramızda sözlere dökülmemiş bir anlaşma var. :))
Kızımız onu bulmadan önce kedilerden ve köpeklerden korkuyordu. Küçükken yaşadığı tatsız bir anı onun çekinmesine sebep olmuştu. Bir arkadaşının onu kediyle ve köpekle korkutması sonucunda en iyi arkadaş olan bu canlılardan korkuyordu. Ne yaptıysak, bu korkusunu yenemedik. Kızımıza ve diğer canlılara zaman tanıdık. Ama bu arada nerde bir kedi ve köpek görsek yanına gidip kafasını okşuyor, elimizden geldiğince beslemeye çalışıyorduk. Hayvanlar hisli canlılar. Kimlerin kendilerini sevdiklerini gayet iyi anlıyorlar.
Bir gün anne köpekle yavrusuna rastladık. Bodrum'da daha önce sahipleri olan sözde hayvan severler giderlerken, sezon bitip, asıl yerleşim yerlerine dönerlerken onları geride kaderlerine terkedip gitmişler. Oradaki yerleşik halkın yardımlarıyla yaşıyorlar, yaşamlarını devam ettirmeye çalışıyorlardı. Biz de onları gördüğümüzde beslenmelerine yardımcı olduk. Öyle şeker şeylerdi ki görmeliydiniz. Kendilerini sevdirmek için neler yapıyorlardı.. Oysa hiç bir şirinlik gösterisinde bulunmalarına gerek yoktu. Doğal halleri yetiyordu zaten onları sevmeye. Oraya günü birlik gitmiş ve iki dost edinerek evimize geri dönmüştük. Çocuklarımızla
yolda gelirken, konuştuğumuz tek bir konu vardı, o da insanların bakabileceği hayvanları sahiplenmeleri ve onları terkedeceklerse baştan gönüllerine girmemelerini. Asıl canilik buydu çünkü. Önce kendilerine bağımlı yaşamaya alıştırıyorlar sonra da onları terkedip günlük hayatlarına dönüyorlar. O gün çocuklarımızın ağzından böyle bir söz aldık. Yaşamları boyunca bir hayvan besleyeceklerse sorumluluklarını iyi bilecekler ve ömürlerinin sonlarına kadar yanlarında olacaklar. Verilen sözler tutulmak için verilir. Çocuklarımızın verdiği sözleri yerine getirmeleri için önce onlara örnek olmalıyız. Biz de eşimle aynen böyle yaptık. Biz de çocuklarımıza söz verdik. Hayvan beslemeye karar verdiklerinde yanlarında olup, desteklerimizi esirgemeyecektik. Yaşadığımız bu olayın ve konuştuğumuz o günün üzerinden 2 yıl geçmişti ki kızımız sokakta anne kedinin yavrsunu beslemeyi reddettiğini, ona haşin davrandığını ve kendisinin bir arkadaşıyla birlikte onu beslemeye çalıştıklarını anlattı.
“Anneciğim bir kez eve getirebilir miyim? Sonra yine geri götürürüm.” deyişinden üzerinden 9 ay geçti ve Pençe halen bizimle. Daha da olacak. Biz ona ölene dek bakacağız.
Verdiğimiz sözleri yerine getirme ve çocuklarımıza iyi bir örnek olma yolunda emin ve sağlam adımlarla ilerliyoruz. Veteriner kontrollerini, aşılarını ihmal etmiyoruz. Biz Pençe'ye iyi bir hayat sunarken aslında kızımıza ve topluma da iyi bir şeyler yaptığımız kanısındayız.
Kızımız burada iyi bir ders aldı. Hiç bir canlıdan korkmaması gerektiğini... Yardım elini uzatmasını gerektiren durumlarda bundan çekinmemesini... Bir canlının hayatını kurtarmanın ne demek olduğunu...Ailesinin her zaman yanında olduğunu ve tutacağı sözleri verdiğini...Yaşamın çok değerli ve paylaşıldıkça daha da değerlendiğini... Çocuklarımızı bizler hayata hazırlıyoruz. Topluma yararlı olmalarını istiyorsak, onlara iyi bir örnek olmalıyız.
Her canlının yaşam hakkı vardır. Saygılı olmalıyız.
Bircan Oğankul
Pençemiz, 9 ayını doldurdu. 21 günlükken evimize gelmişti. Kızımız Cemre, annesi Pençe'yi beslemeyi reddettiği için alıp eve getirmişti. İyi ki de getirmiş. Şimdi ailemiz 5 kişilik. Pençe de ailemimizin bir üyesi ve biz ona kedi diyenleri nazikçe uyarıyoruz. :)) Çünkü onun da bir adı var. Bir kişiliği var. Beğendiği, beğenmediği şeyler var. İstediği, istemediği şeyler var. Kısacası ailemizin diğer bireyleri gibi o da bir birey bizim için. Onu planlarımıza dahil ediyoruz. Hoşlandığı ortamlarda bulunmasına özen gösteriyoruz. Sadece bir canlı olduğu için bile saygıyı hakediyor ve biz ona hakettiği saygıyı gösteriyoruz. O da bunu hissediyor. Sevildiğini biliyor. Sevgimize ve saygımıza karşılık veriyor. Evet inanın saygımıza da karşılık veriyor. Nasıl ki evdeki bebekler öncelik hakkına sahipse işte bizim Pençe'miz de böyle önceliklere sahip. Biz yemeğimizi yemeden onun karnının doymasını sağlıyoruz. Sonra soframıza oturuyoruz. O da arsızlık yapmıyor, bizim rahatça yemek yememize fırsat tanıyor. Anlayacağınız aramızda sözlere dökülmemiş bir anlaşma var. :))
Kızımız onu bulmadan önce kedilerden ve köpeklerden korkuyordu. Küçükken yaşadığı tatsız bir anı onun çekinmesine sebep olmuştu. Bir arkadaşının onu kediyle ve köpekle korkutması sonucunda en iyi arkadaş olan bu canlılardan korkuyordu. Ne yaptıysak, bu korkusunu yenemedik. Kızımıza ve diğer canlılara zaman tanıdık. Ama bu arada nerde bir kedi ve köpek görsek yanına gidip kafasını okşuyor, elimizden geldiğince beslemeye çalışıyorduk. Hayvanlar hisli canlılar. Kimlerin kendilerini sevdiklerini gayet iyi anlıyorlar.
Bir gün anne köpekle yavrusuna rastladık. Bodrum'da daha önce sahipleri olan sözde hayvan severler giderlerken, sezon bitip, asıl yerleşim yerlerine dönerlerken onları geride kaderlerine terkedip gitmişler. Oradaki yerleşik halkın yardımlarıyla yaşıyorlar, yaşamlarını devam ettirmeye çalışıyorlardı. Biz de onları gördüğümüzde beslenmelerine yardımcı olduk. Öyle şeker şeylerdi ki görmeliydiniz. Kendilerini sevdirmek için neler yapıyorlardı.. Oysa hiç bir şirinlik gösterisinde bulunmalarına gerek yoktu. Doğal halleri yetiyordu zaten onları sevmeye. Oraya günü birlik gitmiş ve iki dost edinerek evimize geri dönmüştük. Çocuklarımızla
yolda gelirken, konuştuğumuz tek bir konu vardı, o da insanların bakabileceği hayvanları sahiplenmeleri ve onları terkedeceklerse baştan gönüllerine girmemelerini. Asıl canilik buydu çünkü. Önce kendilerine bağımlı yaşamaya alıştırıyorlar sonra da onları terkedip günlük hayatlarına dönüyorlar. O gün çocuklarımızın ağzından böyle bir söz aldık. Yaşamları boyunca bir hayvan besleyeceklerse sorumluluklarını iyi bilecekler ve ömürlerinin sonlarına kadar yanlarında olacaklar. Verilen sözler tutulmak için verilir. Çocuklarımızın verdiği sözleri yerine getirmeleri için önce onlara örnek olmalıyız. Biz de eşimle aynen böyle yaptık. Biz de çocuklarımıza söz verdik. Hayvan beslemeye karar verdiklerinde yanlarında olup, desteklerimizi esirgemeyecektik. Yaşadığımız bu olayın ve konuştuğumuz o günün üzerinden 2 yıl geçmişti ki kızımız sokakta anne kedinin yavrsunu beslemeyi reddettiğini, ona haşin davrandığını ve kendisinin bir arkadaşıyla birlikte onu beslemeye çalıştıklarını anlattı.
“Anneciğim bir kez eve getirebilir miyim? Sonra yine geri götürürüm.” deyişinden üzerinden 9 ay geçti ve Pençe halen bizimle. Daha da olacak. Biz ona ölene dek bakacağız.
Verdiğimiz sözleri yerine getirme ve çocuklarımıza iyi bir örnek olma yolunda emin ve sağlam adımlarla ilerliyoruz. Veteriner kontrollerini, aşılarını ihmal etmiyoruz. Biz Pençe'ye iyi bir hayat sunarken aslında kızımıza ve topluma da iyi bir şeyler yaptığımız kanısındayız.
Kızımız burada iyi bir ders aldı. Hiç bir canlıdan korkmaması gerektiğini... Yardım elini uzatmasını gerektiren durumlarda bundan çekinmemesini... Bir canlının hayatını kurtarmanın ne demek olduğunu...Ailesinin her zaman yanında olduğunu ve tutacağı sözleri verdiğini...Yaşamın çok değerli ve paylaşıldıkça daha da değerlendiğini... Çocuklarımızı bizler hayata hazırlıyoruz. Topluma yararlı olmalarını istiyorsak, onlara iyi bir örnek olmalıyız.
Her canlının yaşam hakkı vardır. Saygılı olmalıyız.
Bircan Oğankul
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder